Spataderen

De slagaders sturen het bloed van het hart naar de overige delen van het lichaam. De aders brengen het bloed vanuit het lichaam weer terug naar het hart. In de aders zitten kleppen die ervoor zorgen dat het bloed maar één kant op stroomt: naar het hart. Sluiten die klepjes niet meer goed, dan heeft het bloed onvoldoende stuwkracht en ‘zakt’ het terug. Gevolg: de druk in de aders neemt toe en ze zetten uit.

Bij het ontstaan van spataderen spelen verschillende factoren een rol:

• Aanleg: vaak zijn spataderen/spinadertjes erfelijk. 80 % van de mensen met spataderen of spinadertjes hebben ook familieleden met die aandoening.
• Hormonen (oestrogenen en testosteron): de meeste spataderen/spinadertjes ontstaan na de puberteit of tijdens een zwangerschap.
• Zwangerschap: de groeiende baarmoeder verhoogt de druk op de aders en bemoeilijkt zo het terugstromen van het bloed.
• Houding: bij beroepen waar men veel moet staan, is de kans op spataderen/spinadertjes groter. Logisch. Door de zwaartekracht zakt het bloed terug naar de onderbenen.
• Andere oorzaken: spataderen/spinadertjes kunnen ook ontstaan na een trombosebeen, een ongeval of een operatie aan het been.

Spataderen zijn niet alleen esthetisch storend. Door de stuwing in de aders kunnen spataderen ook tal van fysieke klachten veroorzaken, zoals:

• zware, vermoeide of pijnlijke benen;
• een jeukend of branderig gevoel in de benen;
• tintelingen in de voetzool;
• dikke enkels aan het einde van de dag;
• nachtelijke krampen.

Langer bestaande spataderen kunnen leiden tot huidafwijkingen:

• eczeem;
• bruine huidverkleuringen (pigmentatie);
• schilfering;
• in het ergste geval zelfs een open been.

Vaak verminderen of verdwijnen de klachten wanneer u uw been hoog legt of wanneer u loopt. Ook een steunkous helpt.

Niet alle onbehandelde spataderen geven problemen. Ze verhogen wél de kans op aderontsteking (flebitis), stolselvorming (trombose) of een open been (ulcus cruris). Daarom is het verstandig een arts naar uw spataderen te laten kijken en ze zo nodig door een vaatchirurg te laten behandelen.

Verwijde bloedvaten met een diameter tot zo’n 2 mm ontsieren de benen het meest. Ze zitten soms in een kluwen bij elkaar gepakt. Men gebruikt een laser met een golflengte van 940 of 1064 nanometer. Die laser laat over de hele lengte van het bloedvat kleine ‘laspuntjes’ achter en die puntjes stoppen de bloeddoorstroming.

Uiterst veilig. De gebruikte apparatuur is zeer grondig getest en heeft een FDA* -keurmerk.

*FDA is een overheidsinstantie in de Verenigde Staten die toeziet op de veiligheid van voedingswaren, medicijnen en medische apparatuur. Dat gebeurt met onderzoek en regelgeving.

De meeste mensen vinden de behandeling niet pijnlijk. Vooraf koelen we uw huid af met koude lucht. Dat heeft een verdovend effect en daardoor blijft uw opperhuid ook ongeschonden.

Soms krijgen de bloedvaatjes een lichtbruinige kleur. Die trekt meestal weer weg na verloop van tijd. Soms kunnen er op de huid kleine blaasjes ontstaan. Ook die genezen meestal zonder nadelige gevolgen. Met een goede brandzalf of een coolpack verlicht u het ongemak.

Bent u allergisch voor pleisters en zwachtels? Vertel dat dan aan de arts of de laserspecialist. Anders krijgt u last van een pijnlijke rode huid of blaren.

Maximaal 3. Tussen de behandelingen zit een periode van 4 tot 6 weken. Na de derde behandeling doet uw lichaam de rest. Het maakt enzymen aan, die de dode vaatjes definitief opruimen. Dat procédé duurt na 6 tot 9 maanden.

1. Beperk de doorbloeding in uw benen. Van 3 dagen vóór de behandeling tot 7 dagen erna doet u de volgende activiteiten best niet:
   – excessief sporten;
   – naar de sauna gaan;
   – warme baden nemen;
   – alcohol drinken.
2. Stel uw huid een tijdje niet meer bloot aan zon of zonnebank. De uv-stralen kunnen uw pigment verstoren. Bedek zorgvuldig de delen die u laat behandelen, van 4 weken vóór de eerste behandeling tot 4 weken na de laatste.
3. Moet u toch in de zon? Gebruik dan een sunblock met factor 30 tot 50+.